آشنایی با اوریکول تراپی

اوریکول تراپی

شاخه ای طب سوزنی و فشاری محسوب می‌شود. در این علوم سیستم‌های داخلی بدن بر روی نقاط مشخصی بر سطح بدن به‌عنوان‌مثال انتهای اندام‌های تحتانی یعنی دست‌ها و پاها و یا لاله گوش بازشناسی می‌شوند.

در طب سنتی چین به‌وسیلهٔ اوریکول تراپی بیماری را از طریق فشار بر روی نقاط گوش به‌وسیله سوزن، جریان الکتریکی، لیزر، گرما و سید از بین می‌برد؛ لذا درمان از طریق گوش خارجی اوریکول تراپی نامیده می‌شود

اساس سبک هایی مثل زون تراپی یا رفلکسولوژی که ریشه های غربی نیز دارند با اوریکول تراپی همبستگی بسیار زیادی دارد.

قسمت خارجی گوش یعنی اوریکول که مثل جنین وارونه می‌باشد، نمایی از ارگان‌ها و اندام‌های داخلی بدن می‌باشد. به کمک گوش می‌توانیم به‌تمامی نقاط آناتومیک بدن و قسمت‌های مختلف مغز، نخاع، اعصاب مرکزی و محیطی دست‌یابیم.

در واقع اوریکول تراپی به معنی تحریک اوریکول یا گوش خارجی، به‌منظور تشخیص و درمان بیماری‌ها در راستای حفظ و برقراری سلامتی در قسمت‌های مختلف بدن است. این تکنیک، برای کنترل درد و متعادل کردن سطح هورمون‌ها و نوروترنسمیترها در بدن و مغز نیز کاربرد دارد.

اوریکول تراپی ترکیبی از تئوری‌های غربی و چینی درزمینهٔ تعادل و موازنهٔ انرژی و سلامتی است. به‌عبارت‌دیگر تأثیر اوریکول تراپی و کار بر روی گوش، ناشی از ارتباطات غنی و متعدد گوش با سیستم اعصاب مرکزی است. در یک شخص سالم، تحریک نقاط گوش، با علائم و یا درد مشخصی در گوش همراه نمی‌باشد. درحالی‌که اگر تعادل فیزیولوژیک برقرار نباشد (بیماری وجود داشته باشد) نقطه تحریکی در گوش دردناک می‌شود؛ بنابراین درمان گر می‌تواند نقاط دردناک را با فشار، ماساژ یا گرم‌کردن نقطه تحریک نماید.

طب سوزنی در تعدیل سیستم عصبی سمپاتیک، پاراسمپاتیک، سیستم‌های اندوکرین و نور اندوکرین اثرگذار است و اوریکول تراپی که شاخه‌ای از طب سوزنی گوش و شاخه‌ای از رفلکسولوژی (هر دو) محسوب می‌شود، نیز همین فرایند را دنبال می‌کند. این در حالی است که در اوریکول تراپی، می‌توان از سوزن استفاده نکرد و به‌جای تحریک مریدین ها به‌وسیله سوزن، از تقویت رابط‌های عصبی به کمک سید یا سایر روش‌های گفته‌شده استفاده نمود.

اوریکول تراپی بی‌خطر بوده و یک روش درمانی غیرتهاجمی محسوب می‌شود که با تحریک مختصر بخش انتهایی اعصاب گوش خارجی، به تعادل انرژی حیات یا طبیعی نمودن میزان عملکرد فیزیولوژیک و سایکولوژیک بدن کمک می‌نماید.

اطلاعات تکمیلی برای آشنایی با طب سوزنی:

طب سوزنی یا Acupuncture که به زبان چینی به آن ژن جیو (ZHEN JIU) گفته می‌شود. مهم‌ترین شاخه طب سنتی چین TCM است که با فروکردن سوزن‌های بسیار نازک به نقاط خاصی از بدن که گذرگاه‌های انرژی دانسته می‌شوند باعث تسکین درد یا درمان مشکل خاصی از بیمار می‌شود.

بر اساس تئوری طب سوزنی، این نقاط خاص بر روی مسیرهای خاصی از بدن بانام گذرگاه (meridian) قرار دارند که انرژی حیات که در زبان چینی به آن چی (QI) گفته می‌شود در آن‌ها جریان دارد.

پس‌ از آن که طب سوزنی نیز به‌مانند سایر روش‌های طب سنتی در دنیا، از سیستم‌های پزشکی و بهداشتی چین حذف و با طب کلاسیک جدید جایگزین شده بود، در زمان مائو و به دلیل کمبود پزشک در چین، مجدداً بر سر زبان‌ها افتاد.

طب سوزنی از اواخر قرن بیستم توسط پژوهشگران مورد پژوهش جدی علمی قرار گرفته ‌است، هم از جهت نحوه اثر آن و پایه‌ها و هم از جهت اثرهای بالینی آن. درگذشته‌های نه‌چندان دور توافقی میان پزشکان و درمانگران بر علمی بودن و مؤثر بودن اثرهای ناشی از درمان طب سوزنی حاصل نمی‌شد، اما اکنون با آزمایش‌های بالینی گوناگون بر اثبات‌پذیری درمان و تسکین بیماری‌های مختلف دیگر اثر طب سوزنی چیزی فراتر از دارونما گشته‌ است.

تاریخچه طب سوزنی:

سازمان بهداشت جهانی و مؤسسه ملی سلامت آمریکا نام بیش از سی بیماری را در زمره موارد حیطه درمان توسط طب سوزنی اعلام کرده‌اند.

تاریخچه استفاده از طب سوزنی در کشور چین به دوران نوسنگی بازمی‌گردد که در آن زمان از سنگ‌هایی نوک‌تیز به نام «بیان شی» استفاده می‌شد. سوزن‌های سنگی طب سوزنی مربوط به پنج هزار سال پیش توسط باستان‌شناسان در کشور چین کشف‌شده ‌است. نخستین کتاب چینی که در آن در مورد طب سوزنی بحث شده ‌است کتاب «طب داخلی کلاسیک امپراتور زرد» می‌باشد که در حدود ۲۳۰۰ سال پیش نوشته‌شده ‌است.

آن کتاب از انواع سوزن‌های فلزی، گذرگاه‌های انرژی در بدن و نقاط خاص بر روی آن‌ها، انواع روش‌های فروکردن سوزن در بدن و انواع بیماری‌هایی که می‌توان با استفاده از طب سوزنی آن‌ها را درمان نمود بحث نموده ‌است.

البته به استناد متون پزشکی غربی رگه‌هایی از طب سوزنی در کشور ایران یافت می‌شود، چنانچه که ابن‌سینا در درمان برخی از بیماری‌ها از نقاط طب سوزنی بهره می‌برده. مثلاً در درمان سیاتیک ابن‌سینا از نقاط طب سوزنی گوش استفاده می‌کرده ‌است.

اطلاعات تکمیلی برای آشنایی با طب فشاری:

طب فشاری یا Acupressure یکی از روش‌های درمانی باستانی و پزشکی جایگزین در چین است که در اصول شبیه به طب سوزنی است و برای درمان برخی بیماری‌ها و القای آرامش به جسم انسان مورداستفاده قرار می‌گیرد.

طب سنتی چین می‌گوید هر فرد در بدن خود تعدادی نقاط طب فشاری دارد که در امتداد کانال‌های انرژی قرار گرفته‌اند.

بر اساس یک نظریهٔ چینی، ۱۲ کانال اصلی در بدن وجود دارد که به حفظ تعادل در عملکرد ارگان‌های بدن کمک می‌کند. اگر یکی از این نقاط در کانال دچار مشکل شود، می‌تواند زمینه‌ساز بیماری و پیدایش درد در بدن شود.

افرادی که طب فشاری را انجام می‌دهند معمولاً از انگشتان، کف دست و آرنج خود برای فشار دادن به هر یک از این نقاط استفاده می‌کنند، به‌آرامی آن‌ها را ماساژ می‌دهند تا انرژی موجود در کانال را بازتاب دهند.

گاهی نیز از ابزار مخصوص جهت انجام تکنیک‌ها کمک می‌گیرند.

برخلاف طب سوزنی، طب فشاری کاملاً غیر تهاجمی بوده و بیمار درد و استرس کمتری را حین جلسات درمانی تحمل می‌کند.

جمع بندی و سخن پایانی

همان‌طور که گفته شد طب فشاری در اصل زیرمجموعهٔ طب سوزنی است و نمی‌توان آن را جایگزینی برای طب سوزنی معرفی کرد. درواقع بهتر است بگوییم که هرکدام از این روش‌ها برای موقعیت‌های خاص خود بسیار مناسب و اثربخش هستند.

در صورتی که علاقه مند به مطالعه سبک های شرقی دیگر هستید می توانید مقاله آیا سبکهای ماساژ شرقی مبنای علمی دارد را مشاهده نمایید.